“Arap’a Servet, Komşuya Ekmek Yok!” Komşusu Açken Hacca Gidenin Dini Eksiktir!
Gerçek Dindarlık, Komşunun Sofrasında Başlar. Toplum olarak kimi zaman büyük sözler söylüyor, büyük ibadetlerle övünüyoruz. Ancak kendi kapımızın önünde aç bir komşumuz varken, bu övünç ne kadar anlamlıdır? Bugün birçok kişi, komşusuna bir ekmek vermekten kaçınıyor. Fakir bir insanın eline uzanması gereken o ekmeği, vicdan yerine kasasında saklıyor. Üstelik sadece vermemekle kalmıyor, başkalarının hakkını da gizlice “yastık altına” koyuyor.
Sonra ne mi oluyor?
Hac zamanı geldiğinde, ellerinde biriktirdikleri paralarla Mekke yollarına düşüyorlar. Orada Arap krallarına, zenginlerin sofrasına servetlerini akıtıyorlar. Oysa o paralar, mahallesindeki yetimin, komşusundaki hastanın, sofrasında ekmeği eksik olanın hakkıydı.
Bu sözleri söylediğimde elbette bazıları çıkıp diyecek:
“Tahir Kavri şöyle dedi, Tahir Kavri böyle söyledi...” “Tahir dini eleştiriyor, Tahir dine karşı konuşuyor!”
Ama ben din düşmanı değilim. Ben sizin düşmanınız değilim, ben dostunuzum. Sadece görmek istemediğiniz bir gerçeği hatırlatıyorum. Çünkü siz, bugün dostunuzu ve düşmanınızı birbirinden ayıramaz hale geldiniz.
Gerçek dindarlık, Arap çöllerine bağış bırakmakla değil, komşusunun kapısına bir ekmek bırakmakla başlar. Unutmayın, aç komşunun olduğu yerde hiçbir ibadet tam değildir.
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.