EKMEĞİMİZİ ÇALANLAR UTANSIN
Kuru ekmek; bir tas ayran, yağsıza aş,
"Buna da şükredin" diyen utansın, o en baş.
Kör mü, sağır mı olduk da bu hale razı,
Sefaleti bize nimet diye sunan utansın.
Gündüzüm geceme karıştı, zamanımız kayıp, Elim kolum bağlı, böyle yaşamak en büyük ayıp. Göz göre göre hakkımızı yiyen doymak bilmez, Başı göğe mi erdi bizi bizden koparıp, Gururla soframda ekmeğimi yiyenler utansın. Bir gidişi kabullenmektir SUSMAK, Dilsiz çığlıktır, sessiz bir haykırış... İncinmişliğin, kırılmışlığın en derin feryadıdır SUSMAK, Haksızlıklara, zulümlere karşı sessiz bir isyandır SUSMAK.
Gözlerimdeki yorgunluğu görmezden gelenler, Emeğimi çalıp üstüne şükür bekleyenler, Bu dünyanın hesabını yok sayanlar, Vicdanı susturanlar, kalpleri karartanlar, Sakın ha şikâyet etmeyin, gün gelince utanacak olan sizlersiniz.
Kuru ekmekle yaşamaya alıştık belki, Ama haysiyetimizden vazgeçmedik hiç. Suskunluğumuzu zafer sayanlar, Bir gün gelir, sizler de bu sessiz çığlıkta boğulursunuz.
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.