ÖLÜMLE DOST OLMAK VE BİRLİKTE YÜRÜMEK
İnsanların çoğunluğu düşünmeksizin ölümü düşman gibi görürler. Ama ben şahsım olarak ölümle barış yapmışım, ve ölümü bir dost olarak kabul etmişim. Ölümü hep olumlu, öğretici bir güç olarak düşündüm.
Çünkü ölüm bana zamanın çok sınırlı olduğunu söylüyor ve bu minvalde beni asla aldatmıyor. Ölüm bu gerçeği bize doğduğumuz andan itibaren söylüyor ve hiç saklamaz kendini.
Eğer kendini saklamışsa acıdır ama gerçektir o saklanmamıştır, biz onu saklamışızdır.
Acı ama gerçektir hiç kimse elini kolunu sallayarak bu dünyadan canlı olarak ayrılmayacaktır. Çoğu insan buna inanmaktadır, sanki sonsuza dek zamanımız varmış gibi bir davranışın içine girerler.
Ama bu bir yanılsama. İnsanlar bu yanılsamaya kapılarak yapmaları gereken şeyleri yarın yada başka zamanlarda yapmaya karar verirler.
Bu yaşamamız ve yapmamız gereken doğru işleri ertelemektir. Örneğin kitaplar okumak isteriz. "Amaaan zamanımız boldur, yarın veya başka zamanlarda okuruz" deyip ertelemenin rüzgarına kapılırız. Ama öyle bir an gelir ki, artık okumaya bilirsiniz de.
Taktir sizlerindir can dostlarım.
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.