Zor Zamanların Aynası

Zor Zamanların Aynası

ESKİDEN ÇOK ŞEY VARDI.. Eskiden Saygıda asalet, sevgide şefkat vardı, Hoşgörüde hürmet, susmakta hikmet vardı, Dostlukta minnet, aşkta sadakat vardı... Herkeste insanlık, Yüreklerde merhamet vardı... Varmaz oldu, kimseye artık elimiz, Dönmez oldu, bir özüre dilimiz, Teşekkürle tükendi hep pilimiz; Ufak bir damlada sabrımız taştı, İnsan olmak, ne kadar zorlaştı?.. Bilgisizlik nice vehimler üretti, Önyargılar vicdanları köreltti. Dürüst olmak... Affedilmez cür'etti, Öfkemizden, yürekler korlaştı, İnsan olmak, ne kadar zorlaştı?..

Çağdaşlığı, taktık maske yüzlere; İkiyüzlülük yakışmadı bizlere, Merhametle, hakka dair sözlere,  Hoşgörümüz neden böyle darlaştı? İnsan olmak, ne kadar zorlaştı?.. Bir yanda ilme gözünü yumanlar, Bir yanda hep at gözlüğü takanlar, İrfan desen, bu dilden kim anlar? Gerçek âlim, gözde nasıl horlaştı,  İnsan olmak, ne kadar zorlaştı?.. Helâl kazanç, nefsimize az geldi, Bankerlere tavuk verdik, kaz geldi, O gözyaşı selleri de vız geldi;  

Saçlarımız, değirmende kırlaştı, İnsan olmak, ne kadar zorlaştı?.. Yedik içtik, haram helâl karıştı, Ne bulduysak hep yuttuk, diş aradı, Mahşer, Mîzan, Kur'ân, vicdan karıştı; Yollarımız hep zulümde birleşti, İnsan olmak, ne kadar zorlaştı?..

Sevgi, saygı, paspas oldu paraya, Ahlâk döndü, kanayan bir yaraya, Ailede şeytan girdi araya; Karı, koca, kardeş, bacı hırlaştı, İnsan olmak, ne kadar zorlaştı?.. Evde pişen, bizi tatmin etmedi, Beş yıldızlı sofralar da yetmedi, Şişelerle yarış, asla bitmedi;  Kalp gözümüz, şehvetlerle körleşti; İnsan olmak, ne kadar zorlaştı?.. Kendimizi masaya hiç sermedik,  Başkalarına hiç söz hakkı vermedik, Sövdük, dövdük, vahşeti hiç görmedik, Mazlum yüzler yumruklarla morlaştı, İnsan olmak, ne kadar zorlaştı?..