Bazı şeyler yere düştükten sonra kırılır. Ama bana öyle olmadı; Ben kırıldıktan sonra yere düştüm. Harcadığım Ömrün Hesabı Ve Benim Dünyada Acelem Neydi!
Hep bir koşturmacanın içindeydim, sanki her şeye yetişmek zorundaymışım gibi. Her şeyi ben halledecekmişim gibi hissettim, sanki ben olmasam eksik kalacak bir şeyler varmış gibi... Zalimlerle yarıştım; sanki onları yenebilecekmişim gibi.
Yanıldıkça, onlara tekrar tekrar şans verdim. O kadar çok ki, sayısını unuttum artık.
Meğer her şey değişir, ama zalimler değişmezmiş. En çok da kendimde yanıldım, kendime mahcup oldum. Ne zamana yetişebildim, ne de yanımda sandıklarım gerçekten yanımda kaldı.
Hastalanarak anladım. Bu ikiyüzlülükleri...
Bir gün anladım ki dostlar da, akrabalar da çıkar peşindeymiş. Yanımda duranların derdi benden çok kendileriymiş. Yorulmayı, yaşamak sanmışım. Kendimi, başkaları kazansın diye harcamışım. Şimdi, koca bir ömrü bilmeden tüketmenin şaşkınlığı içindeyim. Kimi zaman şaşkın, kimi zaman pişmanım...
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.